مهد کودک آسمان

عده اى از پدر و مادرها وقتى مى بینند فرزند کوچکشان به حرف هاى آنها موقع لباس پوشیدن یا جمع کردن وسایلش و… توجهى نمى کند و به تماشاى تلویزیون یا بازى ادامه مى دهد، دایم صدایش مى کنند و فریاد مى کشند. آنها فکر مى کنند هرچه بیشتر حرفشان را تکرار کنند، فرزندشان سریع تر گوش مى دهد. در حقیقت قضیه برعکس است. به طور معمول اگر قبل از انجام کارى گفته خود را چندین مرتبه تکرار کنید، بچه مى آموزد که نباید گوش دهد. وى ارزش زمانى که براى اولین مرتبه او را صدا مى کنید و زمانى که واقعاً با او کار دارید را مى داند و احتمالاً از ۵ تا ۱۰دقیقه اضافى استفاده مى کنند و به بازى خود ادامه مى دهند.

البته اگر از ابتدا، کودک را به خوب گوش دادن تشویق کنیم، مشکلات گوناگون آینده برطرف خواهد شد. مثلاً فرزندتان در مدرسه خوب توجه نمى کند و نمى تواند در درس هایش تمرکز کرده و یا دستورات را دنبال کند و یا حرف هاى شما را نادیده مى گیرد، در این صورت نباید بگویید این مسئله به مرور زمان به خودى خود حل خواهد شد. دستورات زیر به فرزند شما کمک مى کند بدون آنکه خود بفهمد، دقت و توجه بیشترى برروى مسائل داشته باشد.

چه کار کنیم ؟

 عصبانى نشوید.

تلاش کنید آرامش خود را حفظ کرده و با صداى آرام صحبت کنید، حتى اگر مجبور شـُدید براى چند لحظه اى به خلوتگاهى پناه آورید. هرقدر بلندتر صحبت کنید، مطمئناً بچه ها نه متوجه صداى بلند شما و نه متوجه مفهوم کلمات تان خواهند شد.

– مسائل را براى فرزندتان شرح دهید.

بچه ها هنگامى که به آنها دستور داده مى شود، لجبازى مى کنند. به جاى آن که بگویید، چطور جرئت کردى سنگ پرتاب کنى! بگویید: سنگ براى پرتاب کردن نیست، توپ را پرتاب مى کنند. بدین طریق برروى رفتارش تأثیر گذاشته و راه چاره اى را بدون پرخاشگرى یافته اید.

– مطالب را به سادگى عنوان کنید . به جاى سخنرانى کردن به نرمى ولى با قاطعیت حرف بزنید.

به این طریق او یاد مى گیرد راجع به هر کارى که باید انجام دهد، فکر کند بدون آنکه به سرزنش براى فراموش کردن کارى یا گوش ندادن نیازى باشد.

– از فرزند خود بخواهید که مطالب مهم را تکرار کند.

این روش زمانی مفید خواهد بود که مى خواهید فرزندتان نتیجه کارى را بفهمد. بگویید: باید ماژیک هایت را قبل از ناهار جمع کنى بگو ببینم کى ماژیک هایت را جمع مى کنى؟

– ارتباط واقعى برقرار سازید.

چنانچه فرزندتان جذب کارى شده، به آرامى دست به شانه او بزنید تا متوجه شما شود. از او بخواهید موقعى که صحبت مى کنید به شما نگاه کند. اگر او با چشم ارتباط برقرار سازد، برایش بسیار سخت خواهد بود که لجبازى کند.

– جدولى تهیه کنید.

به او مسئولیت دهید و با کمکش جدولى از تمام کارهایى که باید انجام دهد (مسواک زدن، شستن صورت، لباس پوشیدن، خوردن صبحانه و پوشیدن کفش ها) تهیه کنید. بسیارى از بچه ها دوست دارند که جدول را بررسى کرده و موفقیت خود را اعلام کنند.

بچه هاى لجباز…

به او توجه کامل داشته باشید. چنانچه مى خواهید او به حرف هاى شما گوش دهد، باید به گفته هایش گوش دهید. بنابراین هنگامى که رومه در دست تان است و آن را مى خوانید با او صحبت نکنید. تمام توجه خود را به او بدهید و اگر امکان پذیر نیست، علت آن را برایش شرح دهید: عزیزم، اکنون مشغول انجام کارى هستم . اما دوست دارم که به گفته هایت گوش دهم. پنج دقیقه دیگر. به حرف هایت گوش مى کنم ” .

به علاوه، به آنچه مى گوید اهمیت دهید. چنانچه مى گوید سردش شده است، نگویید: این جا آن قدرها هم سرد نیست . به جایش بگویید: سردت شده؟ بیا برویم و لباس گرمت را برداریم. بى جهت نگران نشوید. اگر بچه هاى کوچک که در گوش دادن با مشکل مواجه اند و بعضى اوقات بى قرار مى شوند با کمبود توجه روبرو هستند. افراد با این مشکل، این رفتارها برایشان به صورت عادت درآمده است، بنابراین چنانچه این بى توجهى در زندگى روزمره اش تأثیرگذاشته، باید مورد ارزیابى قرار گیرد.

به خاطر داشته باشید، در این زمینه بچه ها با بزرگترها واقعاً فرقى ندارند. بچه ها مى خواهند مثل شما، هنگام انجام کارى، کسى مزاحمشان نشود. این مسئله مانند این است که کتاب جالبى را در دست دارید و حاضر نیستید لحظه اى آن را کنار بگذارید. در این شرایط شخصى مى خواهد شما را وادار به انجام کار دیگرى کند.
بنابراین اگر مى خواهید فرزندتان به آنچه که گفته مى شود دقت کند و آن را انجام دهد، در حالى که او را در هنر گوش دادن کمک مى کنید، صبور باشید و کاملاً به او توجه نشان دهید.

۱٫ بازی چشم تو چشم

به اینگونه که کودک با یکی از والدین مقابل هم بوده و به چشمهای هم خیره نگاه میکنند، و نباید بخندند، این تمرین برای کودکانی با اعتماد به نفس پایین، خجالتی و ضعیف بسیار توصیه میشود چون این افراد قدرت نگاه کردن در چشمان طرف مقابل را ندارند و این موجب  ضعفشان میشود.

۲- کشتی گرفتن:

با کودک خود کشتی بگیرید و بگذارید هر از گاهی او برنده شود و هر بار که برنده میشود با ذوق و شوق فراوان او را تشویق کنید.

۳- نقش بازی کنید:

در مقابل رفتار کودکان دیگر چه رفتاری از کودک خود انتظار دارید؟ شما نقش کودک خود و کودکتان نقش کودک مقابل را بازی کند، رفتاری که  انتظار دارید کودکتان در مقابل کودکان دیگر داشته باشد را با ایفای نقش کودکتان اجرا کنید، تا کودکتان یاد بگیرد، حال کودک نقش  خود را و شما نقش کودک مقابل را بازی کند، از کودکتان بخواهید همانگونه بازی کند که چندی پیش شما نقش آن را بازی کرده بودید، و آنقدر این بازی را تمرین کنید تا رفتار دلخواهی که انتظار دارید نهادینه شود.

در مقاله زیر درباره نشانه های تشخیص کودکان باهوش خواهید خواند:
دامنه لغات پیشرفته: این که کودک زود به حرف بیاید به تنهایی نمی تواند نشانه نبوغ و استعداد او باشد، اما اگر او از لغات و جملات پیشرفته استفاده کند، احتمالا به همان باهوشی است که فکرش را می کنید.

درک مفاهیم پیچیده: کودکان بسیار باهوش می توانند مفاهیم پیچیده را درک کنند، از روابط گوناگون سر در بیاورند و انتزاعی فکر کنند. آنها مشکلات را عمیقا می فهمند و به راه حل ها می اندیشند.

توجه به جزئیات: یک کودک نابغه اشتیاق فراوانی نسبت به جزئیات نشان می دهد. یک کودک خردسال نابغه می تواند یک اسباب بازی را دقیقا سر جای خودش قرار دهد و اگر چیزی در جای اصلی خودش قرار نگرفته باشد، متوجه می شود.

طیف وسیع علاقه مندی ها: کودکان با استعداد به موضوعات گوناگونی علاقه نشان می دهند. یک ماه ممکن است از دایناسور ها خوش شان بیاید و ماه بعد به سراغ مباحث فضایی و… بروند.

حفظ اطلاعات: اصطلاح «این گوش در و آن گوش دروازه» در مورد بسیاری از کودکان صدق می کند و کودکانی که جزء این گروه نیستند، قادر به حفظ دامنه گسترده ای از اطلاعات بوده و می توانند بعد ها نیز آنها را به خاطر بیاورند.

استعداد در زمینه هنر و موسیقی: کودکانی که استعداد غیرعادی در زمینه هنر و موسیقی از خود نشان می دهند اغلب با استعداد و نابغه هستند. کودکان خردسالی که با رعایت پرسپکتیو (تناسب دور و نزدیک) نقاشی می کشند،کارشان عالی است یا درک بالایی از رشته های گوناگون هنری دارند، در زمره کودکان با استعداد قرار می گیرند.

حافظه خوب و قوی: بعضی از کودکان بااستعداد می توانند وقایعی را از گذشته (دوران طفولیت) خود به یاد بیاورند. مثلا یک کودک ۲ ساله نابغه ممکن است اتفاقی را که در ۱۸ ماهگی برای او روی داده به یاد بیاورد.

توانایی خواندن و نوشتن در سنین پایین: اگر کودک شما به طور غریزی باهوش باشد، احتمالا خیلی زود بدون این که آموزش رسمی دیده باشد، توانایی خواندن و نوشتن را پیدا می کند.

تمرکز بالا و طولانی مدت: کودکان را با بی دقتی و بی توجهی می شناسند اما گروه نابغه می توانند به مدت طولانی تمرکز خود را حفظ کنند.

البته باید خاطر نشان کنیم که این علائم همیشگی نیست و کودکانی هستند که شاید در زمره کودکان دچار اختلالات یادگیری قرار بگیرند اما جزو نوابغ باشند مثل انیشتین و یا در گروه کودکان اتیستیک باشند اما استعدادهای خارق العاده داشته باشند و مثالهای فراوان دیگر،همیشه توجه به کودکان و کشف استعدادهای خاص آنها در کنار آموزشهای صحیح میتواند به پرورش نوابغ آینده خواهند بود.

پرستاری از کودکان مسئولیت هایی به عهده ی شما می گذارد. با رعایت نکات زیر ایمنی را در کار خود بالا ببرید. برای بسیاری از افراد، شغل پرستاری راهی برای به دست آوردن درآمد اضافی است، اما این کار همچنین مسئولیت‌هایی را به همراه می‌آورد. کودکان به شکل خاص برای برآوردن نیازهایشان احتیاج به مراقبت ویژه و نظارت مستمر دارند. آماده بودن قبل از قبول شغل پرستاری از کودک، باعث می‌شود که شما توانایی بیشتری برای مراقبت از یک نوزاد یا کودک داشته باشید.

درخواست یک برنامه کنید

نوزادان اغلب به وسیله برنامه‌ها خیلی خوب رشد می‌کنند. از والدین یک برنامه‌ی نوشته‌شده برای کودک در ساعاتی که از او پرستاری می‌کنید بخواهید. این کار باعث می‌شود کلیت کاری که باید در زمان مراقبت خود از کودک انجام بدهید را متوجه شوید. دنبال کردن برنامه‌ی روزمره، به کودک کمک می‌کند که آرام باشد و اگر در غروب از او مراقبت می‌کنید به موقع بخوابد. با والدین در مورد هر پیشنهادی که در مورد مسائلی مانند برنامه‌ای که برای غذا دادن و خواب بچه‌ دارند صحبت کنید. فهرست چیزهایی که هنگام ناراحت شدن بچه او را آرام می‌سازد هم کمک می‌کند که وظیفه‌ی مراقبت از بچه آسان‌تر شود.

در نظر داشتن امنیت

هنگام مراقبت از کودک امنیت نگرانی اصلی است. قبل از قبول کردن شغل پرستاری از کودک، کلاس احیای قلبی ریوی نوزاد و کودک و کمک‌های اولیه را بگذرانید تا خود را برای مواقع ضروری آماده کنید. قبل از رفتن والدین تمام اطلاعات تماس مربوطه مانند شماره تماس، مکان، و همسایه‌ای که در صورت ضرورت بتوانید با او تماس بگیرید را از آن‌ها بگیرید. برای ایمن نگه‌داشتن خانه درها و پنجره‌ها باید قفل بمانند. اگر در خانه‌ی کودک از او پرستاری می‌کنید، آن خانه احتمالاً برای کودک ایمن شده است، اما به هر حال نگاهی به اطراف بیندازید تا خطرات احتمالی را بررسی کنید. 

هوشیار باشید

هوشیار بودن باعث می‌شود که در همه‌ی مواقع از موقعیت آگاه باشید. شب پیش از کار پرستاری از بچه زیاد بخوابید تا راحت بوده و هوشیار باشید. هنگامی که کودک شروع به چهار دست و پا رفتن یا راه رفتن می‌کند خطرات احتمالی بیشتری پیش می‌آید. به دلیل خطرات احتمالی، هرگز کودک را حتی برای لحظه‌ای ترک نکنید. هنگام مراقبت از کودک دعوت کردن دوستان باعث ایجاد حواس‌پرتی می‌شود.

هر پدر و مادری قبل از انکه صاحب فرزند شوند یک نگرش کمال گرایانه در مورد فرزندان آتی خود دارند:صد در صد اجازه نخواهم داد که کودکم وقتش را برای وسایل الکترونیکی صرف کند.

وقتی والدینی را می بینیم که در رستوران برای ساکت کردن کودک تبلتی جلوی دستش می گذارند انها را قضاوت می کنیم و و یا افرادی که در ماشین شاسی بلند خود یک نمایشگر برای پخش سی دی می گذارند تا کودک سرگرم شود را مسخره می کنیم. در سال ۲۰۱۱، آکادمی پزشکی کودکان آمریکا (AAP) توصیه کرد که کودکان زیر دو سال به هیچ وجه نباید تلویزیون تماشا کنند و کودکان کمی بزرگتر باید با دو ساعت زمان برای تماشای تلویزیون در هر روز محدود شوند.

اگر شما یک والد نیستید این بحد کافی آسان بنظر می‌رسد ولی زمانی که صاحب فرزند می شوید قضیه به کلی متفاوت است. فکر حفظ فرزندتان از نمایشگر ها در مجموع غیرواقعی بنظر می رسد؛ با در نظر گرفتن این حقیقت غیر ممکن، APP ت خود را تغییر داد. آنها درحال حاضر توصیه می کنند که والدین نوزادان زیر ۱۸ ماه را هر چقدر ممکن است از نمایشگر ها دور نگهدارند، مگر برای تماس ویدئویی با پدر و مادر بزرگ و یا دیگر بستگان.

تغییر نقطه نظر APP شاید منعکس کننده این واقعیت است که نمایشگرها بخشی از زندگی روزانه ما شده اند و ما باید در مورد زمان و چگونگی تنظیم زمان تماشای کودکان تصمیم بگیریم. اگرچه برخی از محققین مخالف خواهند بود، کمی از زمان تماشا کاملا هم بد نیست، البته تا زمانیکه شما انتظارات درستی در مورد آنچه که نمایشگرها هستند و چیزی که نیستند دارید و در مورد چیزی که آنها می توانند و نمی‌توانند به کودکان شما پیشنهاد کنند.

اینجا مواردی بر اساس تحقیقات در این زمینه اورده شده است:

نمایشگر وسیله ای است که اگر محتوای آن آموزشی باشد کودکان می توانند از آن یاد بگیرند. اما این فقط برای بچه های بزرگتر درست می باشد و شواهد کمی وجود دارد که کودکان زیر دو سال در کل می توانند از نمایشگر ها یاد بگیرند ، که دلیل ت اصلی عدم وجود زمان تماشا برای کودکان نوپا در APP می باشد. در واقع، در مورد اینکه آیا نوزادان و کودکان خردسال می توانند محتوای چیزی را که در نمایشگر می بینند را بفهمند ابهاماتی وجود دارد. بنابراین، بهتر است به کودکانتان اجازه بدهید کمی شبکه کارتون را تماشا کنند، تا زمانیکه انتظار آموزش خواندن را به کودک خود ندارید.

نمایشگر ها خودشان واقعا برای کودکان بد نیستند. منظور من اینست که، شواهدی وجود ندارد که عمل تماشای تلویزیون یا بازی با یک iPad بچه ها را لال میکند، یا به دایره واژگان یا مهارتهای خواندن آنها آسیب میزند و یا آنها را در ریاضی مردود نمی کند. زمان نمایشگر چیزی را که برای یادگیری مضر است را جایگزین می کند، چنانچه فرزند شما به جای بازی در بیرون و انجام تکالیف خود تلویزیون تماشا می کند. بنابراین اگر زمان نمایشگر جایگزین یک دعوای بالقوه با خواهر یا برادر در طول ماشین سواری طولانی شود، می تواند ابزار خوبی باشد ولی اگر آن زمان جایگزین زمان بازی کودک شما با دوستانشان در بیرون شود، شاید زیاد خوب نباشد. مهم ترین مسئله اینست که، بازی فعال همیشه بهتر از استفاده یک نمایشگر است و بنابراین اگر زمان نمایشگر دارد کم کم جایگزین زمان بازی می‌شود، شاید وقتش است که دیگر ipad را کنار بگذارید.

اگر لوازم الکترونیکی هم چنان در محیط باشند، میتوانند حواس کودکان را پرت کنند. تحقیقاتی هستند که نشان می دهند که روشن بودن تلویزیون حواس کودکان را از دیگر فعالیت ها منحرف میسازد، مانند بازی با اسباب بازی یا صحبت کردن برای والدین. ماهیت حواس پرت کن تلویزیون همچنین کیفیت بازی کودکان را کاهش میدهد. بنابراین اگر کودک شما یا خودتان برای تماشای یک برنامه تلویزیونی پای تلویزیون نیست بهتر است که ان را خاموش کنید.

نمایشگر ها نمیتوانند بیشتر از شما به کودکان آموزش دهند. اگرچه برخی از تحقیقات پیشنهاد میکنند که کودکان میتوانند از زمان نمایشگر و یا برنامه های آموزشی تلویزیون یاد بگیرند ولی تحقیقات زیادی وجود دارد که نشان میدهند کودکان بواسطه تعامل با والدین، دوستان و معلمین بسیار بهتر یاد میگیرند و آنها از نمایشگر ها بواسطه تماشای آن با شما بهتر یاد میگیرند.

محتوای آنچه که کودک تماشا می کند نیز مورد بحث است. شواهد فزاینده ای وجود دارد که مشغول شدن با رسانه هایی که حاوی محتوای خشونت بار هستند ( شامل تلویزیون و بازیهای ویدئویی) درواقع رفتارهای تهاجمی را کودکان افزایش می دهد. با وجود تعداد بیشمار برنامه های آموزشی و نرم افزارهای قابل دسترس برای کودکان در حال حاضر، دلیلی وجود ندارد برای اینکه آنها باید برنامه هایی را که برای بزرگسالان تهیه شده را تماشا کنند، به خصوص برنامه های حاوی حشونت.

فعالیت‌های زیادی هستند که انجام آنها برای رشد شناختی مفید است. یکی از این فعالیت‌ها حل پازل است. باوجود آن‌که دنیای امروز پر از سرگرمی‌های دیجیتال است اما هنوز پازل جایگاه خود را حفظ کرده است. پازل یک بازی مناسب برای هر سنی است و می‌تواند اوقات فراغت خوبی برای‌تان رقم بزند. بازی و حل پازل به‌طور منظم فواید زیادی دارد و نکات مثبتی در این نوع بازی‌ها وجود دارد. این بازی‌ها دانش عمومی و دایره واژگان را افزایش داده و موجب بهبود مهارت‌های منطقی می‌شود و قدرت مغز را برای استفاده در اهداف آموزشی بالا می‌برد.

مزایای حل پازل

همانطور که گفته شد حل پازل فواید بسیار زیادی دارد که از جمله آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• افزایش ادراک بصری

• تمرکز و هماهنگی

• بهبود حافظه

• توسعه تفکر انتقادی

• افزایش تولید دوپامین در مغز

• افزایش خلاقیت

• تحریک مغز

توانایی حل مسئله

انجام پازل باعث تقویت مغز می‌شود. پازل‌ها می‌توانند قوه تخیل افراد را افزایش دهند چون شما نیاز به برنامه‌ریزی و حل مسئله دارید و هرچه پازل جلو می‌رود احساس رضایت بیشتری در شما ایجاد می‌شود. توانایی حل مسئله که با بازی پازل به دست می‌آید برای تمامی افراد درهر سنی مناسب است و از کودک ۳ ساله تا پیرمرد ۱۰۰ ساله می‌توانند با این بازی سرگرم شوند. پازل به افراد کمک می‌کند ذهن‌شان را فعال نگهدارند. برای والدین این بازی زمان مناسبی را برای سپری کردن با کودک ایجاد می‌کند بدون آنکه نیازی به تکنولوژی خاصی باشد.

همراهی با خانواده

خانواده‌هایی که با یکدیگر پازل بازی می‌کنند،‌ اوقات بسیار شادی را کنار هم سپری می‌کنند. آن‌ها به وسیله این بازی ارتباط عاطفی بیشتری با یکدیگر برقرار می‌کنند و حین بازی با هم صحبت کنند. تازه زمانی که شما بازی را تمام می‌کنید می‌توانید آن را به دوستان‌تان بدهید تا آن‌ها هم بتوانند بازی کنند و این تجربه را به‌دست آورند. حتی می‌توانید حاصل دسترنح‌تان را قال بگیرید و به دیوار بزنید.

انتخاب زیاد است

برای انتخاب پازل دست‌تان باز است و می‌توانید همگی با هم درباره تصویری که دوست‌ دارید بسازید، به تفاهم برسید. اگر پازل را برای کودک می‌خرید به اینکه این بازی موجب توسعه مهارت‌های خواندن،‌ استدلال و تطبیق توجه کنید. معمولا کودکان شخصیت‌های کارتونی را دوست دارند و بنابراین می‌توانید یکی از آنها را انتخاب کنید. علاوه بر این،‌ در حال حاضر پازل‌های سه‌بعدی وجود دارد که تعدا قطعات بسیار زیادی دارد و شما می‌توانید برای چند ماه برای خودتان سرگرمی دست‌وپا کنید.

بالا رفتن توانایی فضایی-بصری

افرادی که پازل انجام می‌دهند معمولا توانایی فضایی بیشتری دارند. کودکانی که پازل انجام می‌دهند بهتر از بقیه می‌توانند اشکال دوبعدی را انجام دهند. براساس مطالعاتی که به تازگی انجام شده کودکانی که پازل بازی می‌‌کنند،‌ بهتر از آن‌هایی که این کار را نمی‌کنند می‌توانند اشکال فضایی را درک کنند. این بازی حتی می‌تواند به بهبود عملکرد ریاضی کودکان نیز کمک می‌کند.

حافظه تقویت می‌شود

مزایای سلامت و اجتمای بازی پازل برای همیشه در طول عمر باقی می‌ماند. درمان شناختی همراه با پازل می‌تواند به افزایش حافظه و تعامل اجتماعی در بزرگسالان کمک کند. انجام بازی پازل مغز را تشویق به حفظ اطلاعات می‌کند و این اطلاعات بعدا به مغز کمک می‌کند اشکال را درست در جای خود به کار ببرد. نکته مهم در بازی پازل حفظ کردن قطعات قبل از به هم ریختن آن است. این اشکال باید در ذهن‌تان مانده باشد تا هنگام ساختن آن به مشکل برنخورید. همین موضوع به بهبود حافظه شما کمک زیادی می‌کند.

از آایمر جلوگیری می‌کند

مطالعات نشان داده است افرادی که به طور مرتب از پازل، جدول کلمات متقاطع استفاده می‌کنند و فعالیت بدنی مناسبی دارند،‌ طول عمر بیشتری داشته و احتمال ابتلا به آایمر و از دست دادنه حافظه در آنها کاهش پیدا می‌کند.

اکثر اسباب بازی هایی که برای کودکان کمتر از یک سال طراحی می شوند برای هر دو گروه جنسی مناسب هستند. مسئله جنسیت در اسباب بازی ها از هنگامی پیش می آید که کودکان کمی بزرگ تر می شوند.

اگر همواره تلاش کرده باشید که اسباب بازی هایی را به فرزندتان بدهید که جنسیت او را مخاطب قرار ندهند شاید هنگامی که ببینید دختر دو ساله تان در فروشگاه تنها اسباب بازی های صورتی را می خواهد یا پسرتان عاشق ماشین بازی است تعجب کنید.

هر گروه هورمون های متفاوتی در بدن دارند که تا حد زیادی مسئول نوع رفتار اعضای آن گروه است. همین هورمون ها هستند که باعث می شوند دختر کوچک تان به عروسک پولیشی اش غذا بدهد و پسر کوچک تان عروسک های پولیشی را به اطراف پرت کند. البته هیچ ایرادی ندارد که پسر کوچک تان را با وسایل آشپزخانه سرگرم کنید یا به دخترتان ماشین اسباب بازی بدهید، قطعا از آن ها خوش شان خواهد آمد. برخی کودکان قدرت این را دارند که تحت تأثیر قرار نگیرند، بعضی ها هم فقط از بازی کردن با اسباب بازی هایی که مخصوص جنس آن ها تولید و ساخته شده است لذت می برند و علاقه ای به اسباب بازی های جنس مخالف ندارند.

بنابراین هنگام خرید اسباب بازی به نکات زیر دقت کنید:

به انتخاب فرزندتان احترام بگذارید. به زور به او اسباب بازی هایی ندهید که دوست ندارد. اگر پسرتان هیچ علاقه ای به بازی با خانه عروسک ندارد نمی توانید به زور کاری کنید که به این اسباب بازی علاقه مند شود.

حتی اگر فرزندتان دوست نداشته باشد با اسباب بازی های مخصوص جنس مخالف بازی کند باز هم می توانید او را به صورت موجودی مهربان، منصف، با اخلاق و جوانی اجتماعی بار بیاورید.

رفتار و کردار و نگاه شما به وقایع و همچنین نظرات و عقاید شما خیلی بیشتر از اسباب بازی روی شخصیت و برخورد کودک و نظر او راجع به زندگی تأثیر خواهد گذاشت. اگر دایم به فرزندتان بگویید که قوی و باهوش است او با همین باور مثبت از خودش بزرگ خواهد شد و رشد خواهد کرد.