هر پدر و مادری قبل از انکه صاحب فرزند شوند یک نگرش کمال گرایانه در مورد فرزندان آتی خود دارند:صد در صد اجازه نخواهم داد که کودکم وقتش را برای وسایل الکترونیکی صرف کند.
وقتی والدینی را می بینیم که در رستوران برای ساکت کردن کودک تبلتی جلوی دستش می گذارند انها را قضاوت می کنیم و و یا افرادی که در ماشین شاسی بلند خود یک نمایشگر برای پخش سی دی می گذارند تا کودک سرگرم شود را مسخره می کنیم. در سال ۲۰۱۱، آکادمی پزشکی کودکان آمریکا (AAP) توصیه کرد که کودکان زیر دو سال به هیچ وجه نباید تلویزیون تماشا کنند و کودکان کمی بزرگتر باید با دو ساعت زمان برای تماشای تلویزیون در هر روز محدود شوند.
اگر شما یک والد نیستید این بحد کافی آسان بنظر می‌رسد ولی زمانی که صاحب فرزند می شوید قضیه به کلی متفاوت است. فکر حفظ فرزندتان از نمایشگر ها در مجموع غیرواقعی بنظر می رسد؛ با در نظر گرفتن این حقیقت غیر ممکن، APP ت خود را تغییر داد. آنها درحال حاضر توصیه می کنند که والدین نوزادان زیر ۱۸ ماه را هر چقدر ممکن است از نمایشگر ها دور نگهدارند، مگر برای تماس ویدئویی با پدر و مادر بزرگ و یا دیگر بستگان.
تغییر نقطه نظر APP شاید منعکس کننده این واقعیت است که نمایشگرها بخشی از زندگی روزانه ما شده اند و ما باید در مورد زمان و چگونگی تنظیم زمان تماشای کودکان تصمیم بگیریم. اگرچه برخی از محققین مخالف خواهند بود، کمی از زمان تماشا کاملا هم بد نیست، البته تا زمانیکه شما انتظارات درستی در مورد آنچه که نمایشگرها هستند و چیزی که نیستند دارید و در مورد چیزی که آنها می توانند و نمیتوانند به کودکان شما پیشنهاد کنند.
اینجا مواردی بر اساس تحقیقات در این زمینه اورده شده است:
نمایشگر وسیله ای است که اگر محتوای آن آموزشی باشد کودکان می توانند از آن یاد بگیرند. اما این فقط برای بچه های بزرگتر درست می باشد و شواهد کمی وجود دارد که کودکان زیر دو سال در کل می توانند از نمایشگر ها یاد بگیرند ، که دلیل ت اصلی عدم وجود زمان تماشا برای کودکان نوپا در APP می باشد. در واقع، در مورد اینکه آیا نوزادان و کودکان خردسال می توانند محتوای چیزی را که در نمایشگر می بینند را بفهمند ابهاماتی وجود دارد. بنابراین، بهتر است به کودکانتان اجازه بدهید کمی شبکه کارتون را تماشا کنند، تا زمانیکه انتظار آموزش خواندن را به کودک خود ندارید.
نمایشگر ها خودشان واقعا برای کودکان بد نیستند. منظور من اینست که، شواهدی وجود ندارد که عمل تماشای تلویزیون یا بازی با یک iPad بچه ها را لال میکند، یا به دایره واژگان یا مهارتهای خواندن آنها آسیب میزند و یا آنها را در ریاضی مردود نمی کند. زمان نمایشگر چیزی را که برای یادگیری مضر است را جایگزین می کند، چنانچه فرزند شما به جای بازی در بیرون و انجام تکالیف خود تلویزیون تماشا می کند. بنابراین اگر زمان نمایشگر جایگزین یک دعوای بالقوه با خواهر یا برادر در طول ماشین سواری طولانی شود، می تواند ابزار خوبی باشد ولی اگر آن زمان جایگزین زمان بازی کودک شما با دوستانشان در بیرون شود، شاید زیاد خوب نباشد. مهم ترین مسئله اینست که، بازی فعال همیشه بهتر از استفاده یک نمایشگر است و بنابراین اگر زمان نمایشگر دارد کم کم جایگزین زمان بازی میشود، شاید وقتش است که دیگر ipad را کنار بگذارید.
اگر لوازم الکترونیکی هم چنان در محیط باشند، میتوانند حواس کودکان را پرت کنند. تحقیقاتی هستند که نشان می دهند که روشن بودن تلویزیون حواس کودکان را از دیگر فعالیت ها منحرف میسازد، مانند بازی با اسباب بازی یا صحبت کردن برای والدین. ماهیت حواس پرت کن تلویزیون همچنین کیفیت بازی کودکان را کاهش میدهد. بنابراین اگر کودک شما یا خودتان برای تماشای یک برنامه تلویزیونی پای تلویزیون نیست بهتر است که ان را خاموش کنید.
نمایشگر ها نمیتوانند بیشتر از شما به کودکان آموزش دهند. اگرچه برخی از تحقیقات پیشنهاد میکنند که کودکان میتوانند از زمان نمایشگر و یا برنامه های آموزشی تلویزیون یاد بگیرند ولی تحقیقات زیادی وجود دارد که نشان میدهند کودکان بواسطه تعامل با والدین، دوستان و معلمین بسیار بهتر یاد میگیرند و آنها از نمایشگر ها بواسطه تماشای آن با شما بهتر یاد میگیرند.
محتوای آنچه که کودک تماشا می کند نیز مورد بحث است. شواهد فزاینده ای وجود دارد که مشغول شدن با رسانه هایی که حاوی محتوای خشونت بار هستند ( شامل تلویزیون و بازیهای ویدئویی) درواقع رفتارهای تهاجمی را کودکان افزایش می دهد. با وجود تعداد بیشمار برنامه های آموزشی و نرم افزارهای قابل دسترس برای کودکان در حال حاضر، دلیلی وجود ندارد برای اینکه آنها باید برنامه هایی را که برای بزرگسالان تهیه شده را تماشا کنند، به خصوص برنامه های حاوی حشونت.
درباره این سایت